17 باور و اعتقاد افراد ثروتمند

چه تفاوتهایی بین ثروتمندان و فقرا در نحوه اندیشیدن و باورها وجود دارد؟

باور شماره 1

آدم های ثروتمند معتقدند: من ، زندگی خویش را خودم می سازیم.

آدم های فقیر معتقدند: زندگی برای من تصادفی پیش می آید.

اگر خواهان به دست آوردن ثروت هستید ، اعتقاد داشتن به این مساله که عنان زندگی و به ویژه وضعیت مالی در دستان شما قرار دارد خیلی مهم است. اگر به این موضوع اعتقادی ندارید ، پس اصولا باید به این نکته معتقد باشید که روی وضعیت مالی زندگی تان کنترل کمی داشته یا کنترلی ندارید؛ بنابراین بر روی رسیدن به کامیابی مالی خود نیز کنترلی نخواهید داشت. این به هیچ وجه نگرش مطلوبی نیست.

آیا به این مساله توجه کردهاید که معمولا این آدم های فقیر هستند که بخت خود را در قرعه کشی ها می آزمایند؟ آنها در واقع به این اعتقاد دارند که پول از طریق افتادن قرعه به نام آنها می رسد.

باید این نکته را باور کنید که آگاهانه یا ناآگاهانه ، خود شما تنها کسی هستید که می توانید موفقیت را برای خودتان به وجود آورید و تنها کسی هستید که کشمکش بین پول و موفقیت را در درون خود خلق می کنید.

باور شماره 2

ثروتمندان با پول ، با هدف برنده شدن بازی می کنند.

افراد فقیر با پول ، با هدف بازنده نشدن بازی می کنند.

آدم های فقیر در بازی با پول ، به جای حالت تهاجمی ، حالت تدافعی دارند. اجازه دهید از شما بپرسم : اگر شما در هر بازی یا در هر ورزشی تنها برروی دفاع کردن تکیه کنید ، شانس شما برای بردن چقدر است؟ بیشتر مردم می دانند که خیلی کم یا هیچ. متاسفانه هدف بیشتر مردم از بازی کردن با پول ، به جای به وجود آوردن ثروت و برکت ، زنده ماندن و امنیت خاطر است. خوب ، حالا هدف و منظور شما چیست؟

هدف آدم هایی که به معنای واقعی ثروتمند هستند ، داشتن دارایی و خیر و برکت زیاد است ، نه به مقدار کم که فقط بتوانند مخارج شان را تامین کنند ، بلکه به مقدار خیلی زیاد. هدف عمده افراد فقیر در بازی با پول چیست؟ در همین حد که از عهده کرایه خانه و قسط و بقیه مخارج بربیایند برایشان معجزه است!

اجازه دهید یک قانون را به شما بگویم : وقتی تصمیم شما این باشد که به اندازه ای پول داشته باشید که بتوانید فقط هزینه هایتان را بپردازید ، این دقیقا همان مقداری خواهد بود که به دست خواهید آورد؛ فقط برای پرداخت هزینه ها و نه حتی هزار تومان بیشتر!

باور شماره 3

افراد ثروتمند متعهد به ثروتمند شدن و بهبود زندگی شان هستند.

افراد فقیر آرزومند ثروتمند شدن هستند.

اگر از بیشتر مردم بپرسید که آیا مایل هستید ثروتمند شوید یا نه؟ آنها این سوال را احمقانه دانسته و می گویند : “معلوم است که می خواهم ثروتمند شوم.”

 منتها حقیقت این است که بیشتر مردم به طور جدی نمی خواهند که ثروتمند شوند. چرا؟ چون در ذهن ناخودآگاه آنها باورهای منفی زیادی در مورد ثروت و دارایی داشتن وجود دارد که به آنها می گوید ، برای ثروتمند شدن مشکلاتی وجود دارد.

مانند این باورهای منفی

• اگر پول را به دست بیاورم و بعد آن را از دست بدهم احساس شکست خواهم کرد.
• نمیدانم مردم مرا به خاطر پولم دوست دارند یا خودم.
• من مجبورم مخارج و مالیات بیشتری پرداخت کنم.
• کار خیلی سختی است.
• سلامتی خودم را از دست میدهم
• هرکسی از من انتظار کمک خواهد داشت.
• و…..

افرادی که باورهای منفی مانند بالا دارند ، پیام های داخلی در مورد ثروتمند شدن را با هم مخلوط می کنند. بخشی از شما می گوید: پول بیشتر داشتن ، زندگی را با نشاط تر می کند ، اما بعد بخش دیگری به فریاد می آید: اوه ، من باید مثل سگ کار کنم! بعد قسمت دیگری از شما به نجوا در می آید: اوه ، بعد از این هر کس در دنیا از من صدقه می خواهد! این پیام های مختلط ممکن است بی غرض باشد ، ولی در واقع همین تناقض ها در احساسات و افکار ، یکی از عمده ترین دلایل ثروتمند نشدن بیشتر مردم است.

باور شماره 4

ثروتمندان بزرگ و گسترده می اندیشند

افراد فقیر محدود می اندیشند

کلمه کلیدی در اینجا ارزش است. این نکته را مهم بدانید که چهار عامل ، ارزش شما را در بازار تعیین می کند:

1. عرضه
2. تقاضا
3. کیفیت
4. کمیت

به تجربه من ، عاملی که برای بیشتر مردم مهمتر از بقیه می باشد کمیت است. عامل کمیت به بیان ساده اینکه یعنی با آن مقدار ارزشی که به بازار تحویل می دهید ، به چند نفر از مردم خدمت می کنید؟ یا اینکه خدمت یا محصول شما بر روی چند نفر تاثیر می گذارد؟

شما مایلید چطور زندگی کنید و چطور می خواهید این بازی را انجام دهید؟ آیا می خواهید در لیگ های بزرگ و دسته اولی بازی کنید یا در لیگ های کوچک؟ انتخاب با شماست.

بیشتر مردم بازی کوچک در لیگ های پایین تر را انتخاب می کنند. چرا؟

• اول به خاطر ترس ، آنها شکست را با مرگ برابر می بینند و حتی از موفقیت بیشتر گریزانند.
• دوم اینکه آنها احساس کوچکی و بی لیاقتی می کنند و این احساس را در خود ندارند که به اندازه کافی خوب و مهم هستند تا تفاوتی واقعی را در زندگی مردم ایجاد کنند.

باور شماره 5

آدم های ثروتمند بر روی فرصتها تمرکز می کنند.

آدم های فقیر بر روی موانع تمرکز می کنند.

آدم های ثروتمند زیاد شدن فرصت ها را می بینند و آدم های فقیر کم شدن آنها را می بینند.

آدم های ثروتمند روی پاداش ها و میوه هایی که به دست می آورند تمرکز می کنند ، ولی تمرکز آدم های فقیر روی مخاطره ها است.

به این سوال قدیمی می رسیم که آیا نیمه لیوان ، پر است یا خالی؟

اشخاص فقیر انتخاب های خود را براساس ترس انجام می دهند ، ذهن آنها دائم آنچه را که در هر موقعیتی ایراد بوده و یا می تواند یک اشکال محسوب شود از نظر می گذراند. معیار اولیه ذهن آنها این است:

 اگر نشد ، چی؟

 یا اغلب می گویند: نه ، نمی شود.

اما ثروتمندان همانگونه که قبلا گفتیم ، مسئولیت نتایج به دست آمده در زندگی را قبول کرده و براساس این معیار ذهن خود عمل می کنند که: می شود ، چون من آن را عملی می کنم. آدم های ثروتمند انتظار دارند که موفق شوند ، آنها به توانایی ها و به خلاقیت خود اعتماد داشته و بر این باور هستند که اگر مساله ای پیش بیاید ، می توانند راه دیگری را به سوی موفقیت پیدا کنند.

باور شماره 6

افراد ثروتمند ، ثروتمندان و افراد موفق دیگر را ستایش می کنند.

افراد فقیر ، از آدم های ثروتمند بیزار و متنفر هستند.

آدم های فقیر اغلب با تنفر ، حسادت و غبطه به افرادی که موفق هستند نگاه کرده و اینطور می گویند:

 آنها خیلی خوششانس هستند و یا زیر لب زمزمه می کنند:

ای ثروتمندان مزخرف!

باید تصور کنید که اگر آدم های ثروتمند را به هر صورت و شکلی بد بدانید و بخواهید که خودتان آدم خوبی باشید ، هیچ وقت نمی توانید ثروتمند شوید. غیر ممکن است ، چون این باور یک تناقض بزرگ در شما ایجاد می کند. چطور می توانید فردی شوید که از آن متنفر هستید؟ تنفر و حتی عصبانیت آشکاری که بیشتر مردم فقیر نسبت به ثروتمندان دارند ، حیرت آور است. گویی که ثروتمندان هستند که آنها را فقیر کرده اند و اینگونه ادعا می کنند:

بله ، درست است آدم های ثروتمند ، همه پولها را به دست آورده اند و چیزی را برای ما باقی نگذاشته اند. غافل از اینکه موفقیت و ثروت ، فراوان و بیکران است و در همه جا حضور دارد. فقط باید آن را تشخیص داد و از آن استفاده کرد.

باور شماره 7

آدم های ثروتمند با افراد مثبت و موفق معاشرت می کنند.

فقیران با آدم های منفی و یا شکست خورده معاشرت می کنند.

افراد موفق در افراد موفق دیگر نگاه می کنند تا در خودشان ایجاد انگیزه کنند. آنها به افراد موفق دیگر به عنوان مدل هایی برای یادگیری نگاه کرده و به خود می گویند: اگر آنها می توانند انجام دهند ، پس من هم می توانم انجام دهم. الگو گیری یکی از راههای مهم برای یادگیری در افراد است.

افراد ثروتمند از اینکه دیگران در موفقیت پیش قدم شده اند ، خوشحالند چون می توانند اکنون و براساس تجارب آنها ، طرحی را برای خود بریزند که دستیابی آنها به موفقیت را آسان تر می کند. بنابراین سریع ترین و آسان ترین راه برای ایجاد ثروت ، آموختن این است که افراد ثروتمند که استاد بازی با پول هستند ، چگونه بازی می کنند و آن را الگو قرار دهند.

برعکس ، آدم های فقیر وقتی در رابطه با موفقیت کسی چیزی را می شنوند  در برابر آن قضاوت و انتقاد کرده و آنها را به باد مسخره می گیرند و سعی می کنند آنها را به سطحی که خودشان در آن قرار دارند ، تنزل دهند.

انرژی افراد قابل سرایت است؛ یا شما روی مردم تاثیر مثبت می گذارید یا تاثیر منفی. ب رعکس آن هم درست است ، یا افرادی که با آنها سر و کار دارید روی شما تاثیر مثبت می گذارند یا تاثیر منفی.

آیا می دانستید که درآمد بیشتر مردم به طور متوسط با دوستان صمیمی آنها بیشتر از چند درصد اختلاف دارد؟ بهتر است نگاه کنید و ببینید که با چه کسی همراهی می کنید و کسانی را که وقت خودتان را با آنها می گذرانید به دقت انتخاب کنید.

باور شماره 8

آدم های ثروتمند مشتاق تبلیغ کردن خود و ارزش هایشان هستند.

آدم های فقیر اشتیاقی به تبلیغ ندارند.

تنفر از تبلیغ کردن خود ، یکی از بزرگترین موانع بر سر راه موفقیت است. افرادی که در رابطه با تبلیغ کردن از خودشان مشکل دارند ، معمولا ورشکسته هستند. خیلی واضح است اگر در کسب و کاری که متعلق به خودتان است و یا اگر نمایندگی فروش کالایی داشته باشید ، مایل نباشید که مردم از شما ، کالای شما یا خدمات شما خبر داشته باشند ، چگونه می خواهید درآمد کسب کنید؟

حتی به عنوان یک کارمند ، اگر نخواهید از فضیلت های خودتان تعریف کنید ، کسی که به این مساله اشتیاق داشته باشد به سرعت شما را در نردبان ترقی شرکت جا می گذارد.

مردم معمولا به دلیل اینکه فکر می کنند تعریف کردن از خود ، بی ادبی و غرور بی جا می باشد ، برتری ها و امتیازهای خودشان را برای افراد بازگو نمی کنند. اینگونه افراد که فروتنی و افتادگی بیش از حد دارند ، معمولا افرادی با موفقیت کمتر هستند.

باور شماره 9

آدم های ثروتمند از مشکلات خود بزرگ تر هستند.

آدم های فقیر از مشکلات خود کوچک تر هستند.

ثروتمند شدن مثل قدم زدن در پارک نیست! بلکه سفری است پر از پیچ و خم ، راه های انحرافی و موانع.

جاده ای که به سمت ثروت می رود پر از چالش است و دقیقا به همین خاطر است که بیشتر مردم آن را طی نمی کنند؛ آنها به دنبال جر و بحث و دردسر و قبول مسئولیت نمی روند. خلاصه اینکه آنها تمایلی به مشکلات ندارند. اینجاست که یکی از بزرگترین تفاوت ها ، بین افراد ثروتمند و فقیر قرار می گیرد. ثروتمندان و آدم هایی که موفقند از مشکلات خودشان بزرگ ترند ، حال آنکه افراد ناموفق و فقیر از مشکلات خود کوچک تر می باشند.

آدم های فقیر تقریبا هر کاری را انجام می دهند تا مشکلی پیش نیاید و به محض دیدن یک مشکل فرار می کنند. از قضای روزگار آنهایی که می خواهند مشکلی داشته باشند ، بزرگترین مشکلات را پیدا می کنند و مفلوک هستند.

دوستان من ، راز دست یافتن به موفقیت این نیست که سعی کنیم تا از بروز مشکل خودداری کنیم و یا از دست مشکلات خودمان را خلاص کنیم ، بلکه راز آن در این است که خودمان را چنان رشد دهیم که از هر مشکلی بزرگ تر شویم.

باور شماره 10

ثروتمندان دریافت کننده هایی عالی هستند.

فقیران دریافت کننده هایی ضعیف هستند.

یکی دیگر از مهمترین دلایلی که باعث می شود مردم به ظرفیت کامل مالی نرسند ، این است که مردم گیرنده های ضعیفی هستند. ممکن است آنها در دادن خوب باشند و یا خوب نباشند ولی در گرفتن ، بی نهایت بد هستند.

دلایل گیرندگی ضعیف

• اول این است که بیشتر مردم حساس بی لیاقتی و بی ارزشی می کنند و این احساس معمولا از شیوه تربیت ما می آید.
• دوم اینکه مردم گرفتن را یک کار غلط و بد می دانند و فکر می کنند دادن بهتر از گرفتن است.

این طرز فکری کاملا بی پایه است چون دادن و گرفتن دو روی یک سکه هستند و باید در توزان کامل باشند.

هر وقت خدواند نعمتی یا پولی به شما عطا کرد ، هرچقدر هم که کم و ناچیز بود شکرگذار آن باشید. اگر دریافت کننده خوبی باشید ، چیزهای خوب بیشتری به سمت شما می آید.

باور شماره 11

آدم های ثروتمند ترجیح می دهند تا بر اساس دستاوردها به آنها پول پرداخت شود.

آدم های فقیر ترجیح می دهند تا براساس زمان به آنها پول پرداخت شود.

درآمد ثابت مشکلی ندارد ، به شرطی که با توانایی شما برای به دست آوردن آنچه که ارزشش را دارید ، تداخل نکند و معمولا در اینجاست که مشکل به وجود می آید.

فقیران و افراد متوسط ترجیح می دهند یک مستمری و دستمزد ثابتی به آنها پرداخت شود. آنها نیاز دارند تا خاطر جمع باشند که بدانند دقیقا مقدار معینی پول در زمانی معین در هر ماه دریافت می کنند. آنچه که آنها نمی توانند تصور کنند ، این است که این خاطر جمعی به بهای سلامتی آنها به دست می آید.

زندگی کردن براساس امنیت خاطر ، همان زندگی کردن براساس ترس است. در واقع با این عمل ، می خواهیم بگوییم: می ترسم که نتوانم پول کافی را براساس عملکردم به دست آوردم ، بنابراین تنها به میزانی که برای راحتی و زنده ماندن من کافی باشد ، پول به دست می آورم. اما ثروتمندان ترجیح می دهند براساس نتایجی که فراهم می کنند ، اگر نشود به مقدار کلی حتی به مقدار جزئی ، به آنها پرداخت شود. معمولا آدم های ثروتمند کسب و کار خودشان را دارند و درآمدشان را ترجیح می دهند بر اساس کمیسیون یا درصدی به دست آوردند.

ثروتمندان (با وجودی که تضمینی وجود ندارد) شریک بودن در سود و وضعیت بازار را به حقوق های بالا ترجیح می دهند. ثروتمندان به خودشان و ارزش و توانایی هایشان اعتقاد دارند در حالی که فقیران این چنین نیستند.

باور شماره 12

ثروتمندان به هر دو می اندیشند.

فقیران به یا این ، یا آن می اندیشند.

ثروتمندان در دنیای برکت و فراوانی زندگی می کنند ، اما فقیران در دنیای محدودیت ها به سر می برند. البته هر دو در دنیای مادی واحدی زندگی می کنند ، ولی دیدگاه های آنها متفاوت است. افراد فقیر و متوسط از جنس کمبودها هستند و معتقدند: فراوانی فقط مربوط به اطراف ماست ، هیچ چیز کافی نیست ، تو نمی توانی همه چیز را با هم داشته باشی و…

اما من و کسی که ثروتمند واقعی است معتقد است که هرآنچه را می خواهید می توانید داشته باشید.

• آیا طالب پول و ثروت هستید یا سلامتی؟ هر دو!
• آیا می خواهید روی تجارت و کار تمرکز کنید یا تفریح و سرگرمی؟ هر دو!
• آیا طالب شغل خوب هستید یا ارتباط نزدیک با خانواده؟ هر دو!
• آدم های فقیر همیشه یکی را انتخاب می کنند ، ولی ثروتمندان هر دو را.

آدم های ثروتمند می دانند که با کمی خلاقیت می شود تقریبا راهی را برای داشتن بهترین موارد در هر دو دنیا به دست آورد. از حالا به بعد هر وقت با انتخاب این یا آن مواجه شدید ، سوالی که باید از خودتان بپرسید این است: چطور می توانم هر دو را داشته باشم؟

باور شماره 13

آدم های ثروتمند روی ارزش خالص دارایی هایشان تمرکز می کنند

آدم های فقیر روی درآمد شغلی خودشان تمرکز می کنند.

وقتی صحبت پول می شود ، معمولا مردم می پرسند: چقدر در میاری؟ به ندرت این سوال را می شنوید که: ارزش دارایی های شما چقدر است؟

میزان صحیح برای ثروت ، ارزش دارایی می باشد ، نه درآمد شغلی. همیشه این چنین بوده و خواهد بود. افراد فقیر فقط به میزان درآمد توجه می کنند.

ارزش دارایی ، ارزش مالی هر آنچه است که شما دارید. برای تعیین ارزش دارایی خود هر آنچه را دارید با هم جمع بزنید. از جمله : نقدینگی ها و سرمایهگذاری ها ، سهام ، املاک و…

آدم های ثروتمند تمایز بزرگ بین درآمد شغلی و ارزش دارایی را می فهمند. درآمد شغلی مهم است ، ولی تنها یکی از چهار عاملی است که ارزش خالص دارایی شما را تعیین می کند. چهار عاملی که نقش تعیین کننده در ارزش خالص دارایی را دارند عبارتند از:

1. درآمد
2. پس انداز
3. سرمایه گذاری
4. ساده زیستی

باور شماره 14

آدم های ثروتمند پولشان را خوب اداره می کنند.

آدم های فقیر پولشان را بد اداره می کنند.

ثروتمندان سرتاسر آمریکای شمالی را “میلیونر اتاق بعدی” توماس استانلی در کتاب پر فروش ثروتمندان در اداره را مورد بررسی قرار داده است که آن را می توان در یک جمله خلاصه گفت “کردن پول خودشان ماهر هستند افراد ثروتمند لزوما باهوش تر از فقیران نیستند ، فقط آنها روش متفاوتی در برخورد با پول دارند.

افراد فقیر به دلیل عدم دانش و یادگیری ، یا پولشان را بد اداره می کنند یا اینکه کلا از پول فرار می کنند. چون فکر می کنند اداره کردن پول آزادی آنها را محدود می کند و آنها را از محدوده آسایش خارج می سازد.

باور شماره 15

آدم های ثروتمند پول خود را می دهند تا برای آنها شدیدا کار کند.

آدم های فقیر شدیدا برای پول خود کار می کنند.

اگر شما نیز مانند بسیاری از مردم باشید ، پس با این برنامه بزرگ شده اید و باید برای درآوردن پول به شدت کار کرد. با این وجود اگر این گونه تربیت می شدید که مهمتر این است که پول خودتان را وادار کنید تا برای شما کار کند ، خیلی بهتر می شد.

جای تردیدی نیست که تلاش زیاد مهم است ، اما تنها تلاش و کار شما را ثروتمند نخواهد کرد. از کجا این را می دانیم؟ نگاهی به دنیای واقعی بیندازید ، میلیونها نه ، میلیاردها نفر هستند که شب و روز به سختی کار می کنند. آیا همه آنها ثروتمند شده اند؟ نه! آیا عده ای از آنها ثروتمند هستند؟ نه!

تصور اینکه باید برای ثروتمند شدن سخت کار کرد یک تصور کاذب است. با حقوق و دستمزد و یا هر پولی که به دست می آورید ، چه کار باید کرد تا این پول رشد کند؟

این سوالی است که شما را از سخت کارکردن به سمت هوشمندانه کار کردن حرکت می دهد. به تجربه من شما باید برای پول خود سخت کار کنید ، با این حال ، برای ثروتمندان این یک وضعیت موقتی است و برای افراد فقیر این یک وضعیت دائمی.

ثروتمندان می دانند که هر چه پولشان سخت تر برای آنها کار کند ، خودشان نیاز به کار کمتری دارند. به یاد داشته باشید که پول انرژی است. بسیاری از مردم انرژی خود را می گذارند و انرژی پول را بر می دارند. مردمی که در زمینه استقلال مالی پیشرفت می کنند ، آموخته اند که چگونه سرمایه گذاری با انرژی و کار را با اشکال دیگر انرژی جایگزین کنند. (مانند نیروی افراد دیگر ، سیستم های تجاری, استفاده از تکنولوژی های جدید و…)

باور شماره 16

آدم های ثروتمند برخلاف ترسی که دارند دست به عمل می زنند.

آدم های فقیر به ترس اجازه می دهند که متوقفشان کند.

یک اصل مهم است که می گوید:

افکار باعث بروز احساسات ، احساسات باعث بروز اعمال و اعمال منجر به بروز نتایج می شوند.

میلیونها نفر از مردم در مورد ثروتمند شدن فقط فکر می کنند و هزاران هزار نفر ثروتمند شدن را تجسم ، تصور و یا مراقبه می کنند. تجسم ها و تصورها و مدیتیشن ، ابزارهای جالبی هستند اما تا آنجا که به شما می توانم بگویم ، هیچکدام از آنها سر خود پولی واقعی را به دنیای حقیقی شما نخواهند آورد.

در دنیای واقعی باید دست به اقدام بزنیم ، چقدر اقدام اینقدر مهم است؟ اجازه دهید به فرایند تجلی دادن خواسته ها برگردیم. به افکار و احساسات نگاه کنید ، آیا آنها بخشی از دنیای درونی هستند یا دنیای بیرونی؟ دنیای بیرونی.

ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﻢ. آﯾﺎ آﻧﻬﺎ ﺑﺨﺸﯽ از دﻧﯿﺎی دروﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﯾﺎ دﻧﯿﺎی ﺑﯿﺮوﻧﯽ؟ دﻧﯿﺎی ﺑﯿﺮوﻧﯽ. ﭘﺲ اﻗﺪام و ﻋﻤﻞ در واﻗﻊ “ﭘﻠﯽ” اﺳﺖ ﺑﯿﻦ دﻧﯿﺎی درون و دﻧﯿﺎی ﺑﯿﺮون.

پس اگر اقدام اینقدر مهم است ، چه عاملی از دست زدن به اقدامات که می دانیم به انجام آنها نیازمندیم جلوگیری می کند؟

ترس ، شک و اضطراب بزرگترین موانع نه تنها بر سر راه موفقیت بلکه بر سر راه شادی و نشاط است. بنابراین ، یکی از بزرگترین اختلافات بین ثروتمندان و فقیران این است که آدم های ثروتمند علیرغم ترسی که دارند تمایل به عمل کردن نیز دارند ، اما فقیران اجازه می دهند که ترس و شک و اضطراب آنها را متوقف کنند.

باور شماره 17

آدم های ثروتمند همیشه در حال رشد کردن و یاد گرفتن هستند.

آدم های فقیر فکر می کنند که همه موارد را می دانند.

صراحتا بگویم: اگر واقعا ثروتمند و شاد نیستید ، فرصت خوبی هنوز هست که در مورد پول ، موفقیت و زندگی اطلاعاتی به دست آورید. این جمله معروف و مهم را فراموش نکنید که اگر آنطور که دوست دارید موفق باشید ، موفق نیستید ، موردی وجود دارد که از آن اطلاع ندارید و باید یاد بگیرید.

آنچه نیاز دارید این است که راه های جدید را بشناسید و یاد بگیرید ، به همین دلیل است که من این فایل را تهیه کردم و به رایگان در اختیار شما قرار دادم. هدف من این بود که یک سری باورهای جدید و تازه را در شما ایجاد کنم تا اعمال شما تغییر کند و نتایج بهتری بگیرید. ادامه رشد و یادگیری برای موفقیت ضروری است.

فیزیکدان ها اتفاق نظر دارند که هیچ عاملی در دنیا ساکن نیست ، هر تکه ای از این کائنات همواره در حال تغییر و تحول است. حتی سنگ و فلز سخت که به چشم شما ساکن و بدون تغییر می رسد ، در حال تغییری است که به چشم نمی توانید ببینید.

هر گیاهی را که می خواهید در نظر بگیرید ، اگر رشد نکند ، به زودی می خشکد. همین هم در مورد انسانها و موجودات زنده دیگر صدق می کند.

تغییر یک جزء لاینفک در کائنات است پس تا دیر نشده و مجبور به تغییر نشده اید ، خودتان را برای بهبود زندگیتان تغییر دهید.

منبع :

برداشتی از کتاب اسرار ذهن ثروتمند

نویسنده : تی هارو اکر

گردآوری :

حسین شکرگزار

غیاث الدین مشایی